27
Mar
2020
Juist nu
27 Mar 2020
JUIST NU KOMT DE MAGNOLIA TOT ONTPLOFFING
VORIGE WEEK NOG EEN SAMENSCHOLING VAN NIET VALLENDE
SNEEUW, EERGISTEREN AL VOL GROTE WITLOOFBLAREN DIE VANDAAG
OP DE GROND LIGGEN: STAAT HIJ DAAR VOL LEGE HANDEN, MET NOG DIE
GESTE, ZICHZELF, WAARVAN HET ALLEMAAL AFGEVALLEN IS.
ZO FIER, ZO ZONDER GEMIS.
Dit zijn de laatste regels uit het gedicht ‘Juist nu’ door Herman de Coninck; een gedicht na het overlijden van schrijver Wim Neetens. En eigenlijk mag ik natuurlijk een deel van een gedicht niet zomaar los maken van het geheel. Maar vanochtend keek ik uit ons zolderraam, naar de magnolia van de achterburen, in de wetenschap dat ook vandaag mensen – onder bijzondere omstandigheden – afscheid moeten nemen van hun lief. En ik hoorde deze laatste regels uit ‘Juist nu’.
