1 May 2017
Afgelopen week breng ik door in de Ardennen. Daar – en aan de vooravond van de eerste week van mei – word ik geraakt door de kracht van herdenken.
In het Oorlogsmuseum in Bastogne lees ik het kille cijfer van de doden tijdens de Tweede Wereldoorlog: geschat wordt dat circa 72 miljoen mensen zijn omgekomen. Het cijfer neem ik tot me als gegeven. Later die week, wanneer ik door Neupré rij, zie ik de rijen kruizen op het Ardennes American Cemetry. Bijna 6.000 witte kruizen voor de Amerikaanse soldaten die in de Ardennen in 1944 gesneuveld zijn voor onze vrijheid. Door de aanblik van die rijzen witte kruizen – een stilbeeld in het gras – grijpt het cijfer mij aan. Elk cijfer wordt een steen en achter die steen ligt een leven van een man of vrouw.
Vandaag is het 1 mei en wordt herdacht op het Nationaal Ereveld in Loenen; het ereveld komt als het ware tot leven. 500 oorlogsslachtoffers krijgen vandaag een gezicht, omdat ze worden vertegenwoordigd door leeftijdsgenoten. Deze representant staat bij een steen en diegenen die deelnemen aan de herdenking lopen zo tussen de witte stenen en de representanten door.
Een nieuwe manier van herdenken en door de gezichten heel indrukwekkend, kan ik mij voorstellen. Zo wordt steeds opnieuw gezocht naar manieren om slachtoffers van een oorlog die achter ons ligt, te eren en te gedenken. Gedenken en stilstaan bij het leven dat zij gaven voor ons. Het raakt en ontroert.
‘Ereveld Vol Leven eert op 1 mei de slachtoffers die vielen voor onze vrijheid door ze een gezicht te geven. Om 13.30 uur start de openingsceremonie in de kapel van het Nationaal Ereveld in Loenen. Voor meer informatie www.ereveldvolleven.nl’
Tekst: Esther Laan